There are no translations available.
Obecne publikacje danych dotyczących wyników skrinningu klinicznego i ultrasonograficznego są nieporównywalne ze względu na różne kryteria i sposoby oceny. Dzięki badaniu usg stwierdzono że liczba dzieci z DDH jest taka sama w różnych krajach i taka sama liczba powinna być w obserwacji i ocenie a tak nie jest.
W badaniu klinicznym ocenia się co najmniej 5 razy mniej dzieci niż w badaniu usg.
Martwice głowy kości udowej po leczeniu są powikłaniem ,które pozwala ocenić jakość leczenia i jego skuteczność po sreeningu usg, ocenia się zaraz po zabiegu w pierwszym r.z wg Tonnisa a po screeningu klinicznym wg Saltera w rok po zabiegu i w 6 r.z.
Nie ma żadnej publikacji angielskiej czy amerykańskiej potwierdzającej poprawę wyników czy jakość życia dzieci z DDH po zalecanym przez nich wielokrotnym skriningu klinicznym.
Do zabiegów operacyjnych zaliczono zakładanie opatrunków gipsowych, które w badaniu usg jest zalecanym leczeniem z wyboru w pierwszych dniach życia a w badaniu klinicznym leczeniem z konieczności koło pierwszego roku życia.
Czytając publikacje należy bardzo na to uważać. Miłej lektury, poniżej parę uwag różnych autorów
Wprowadzenie przez Państwowych Ubezpieczycieli w danym kraju nie w pełni skutecznej profilaktyki pogarsza znacznie rokowanie dla dzieci z CDH ponieważ ani rodzice ani pracownicy medyczni nie biorą pod uwagę tego rozpoznania wierząc w pełna skuteczność zalecanej przez ich Państwo profilaktyki.
Wartość każdego badania skriningowego powinna być oceniana po jego niepowodzeniach.
W Polsce zalecane przez państwo badanie kliniczne na oddziale noworodkowym wykrywa tylko najwyżej tylko co 8 przypadek wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego a pozostałe wykrywane są dopiero w 6 tyg. podczas badanie usg, co 2 krotnie zwiększa czas leczenia a dla części zwichnięć jest już za późno na całkowite wyleczenie dlatego należy stosować profilaktyczne układnie niemowląt do 1 badania usg, co zwiększa znacznie szanse na całkowite wyleczenie .
